Dit vind ik om veel redenen een mooi boek. Laten we bij de buitenkant beginnen: een illustratie zoals je op geen tweede omslag in je boekenkast zal vinden. Het is een pocket, de originele uitgave uit 1953 van Rowohlt Verlag, die deze serie rororo noemde. Wat nieuw was, is de manier van binden, met een linnen ruggetje, waardoor het boek veel beter openvalt dan de Prisma’s uit diezelfde tijd. In Nederland heeft alleen de Rotterdamse uitgeverij Ad Donker dit overgenomen.
Brecht schrijft prima verhalen. Sommige bestonden misschien al, in dat geval is het Brechts verdienste dat hij ze opnieuw en in zo’n goede stijl heeft herverteld. Ik denk aan het eerste verhaal, De Augsburger krijtcirkel. Dit speelt zich af in de tijd van de dertigjarige oorlog. Tijdens brute invallen van een plunderend leger laat een moeder haar kind in de steek. Het wordt gered en opgevoed door een arme hulp in de huishouding. Jaren later ontbrandt een strijd over dit kind en gaat een wijze rechter een salomonsoordeel vellen. Voor de omslag en dit verhaal zou je het boek kunnen aanschaffen als je het ergens in een antiquariaat tegenkomt.
Je kunt vervolgens meer korte verhalen en een aantal gedichten lezen. Je kan ook naar achter bladeren om bij de verhalen van mijnheer Keuner te komen. Het laatste en heel korte vertaal ik:
Het weerzien
Een man die mijnheer K. lang niet had gezien, begroette hem met de woorden: “U bent helemaal niets veranderd.” “O!” zei mijnheer K. en verbleekte.
keesschrevel 
Mooie omslag inderdaad, en dat er strijd is om kinderen is van alle tijden denk ik. Het is hoe het verteld wordt. Hoe je het laatste verhaal, de ene zin vertaalt maakte me aan het lachen en nieuwsgierig: kun je niet wat meer vertalen?